در شرایطی که در کشورمان با بوجه 20 هزار دلاری تنها می توان از بین چند خودرو ناشناخته چینی، یکی را انتخاب کرد؛ در بازارهای جهانی با همین رقم، گزینه های خوشنام بسیاری وجود دارد. با بهترین خودروهای زیر 20 هزار دلاری سال 2015 آشنا شوید.
کسانی که علم «مدیریت تولید» می دانند، به این موضوع اشراف دارند که «تحصیل و تامین منابع»، «پروسه تولید» و «مهندسی ارزش» (Value Engineering) سه ضلع مثلث طراحی و تولید محصول بوده و به نوعی این سه رکن را می توان از ارکان مهم و تاثیرگذار در موفقیت یا عدم موفقیت یک محصول در بازار دانست.
با آنکه صنعت خودروسازی کشور بیش از چهار دهه است که از فعالیتش می گذرد و روی کاغذ توانمندی هایی همچوم «مالکیت برند ملی» و «صادرات خودرو به بازارهای خارجی» را در کارنامه داشته و به آنها می بالد اما در عمل صنعت خودروسازی ایران را می توان یکی از سردرگم ترین و افسارگسیخته ترین صنایع کلان کشور دانست.
صنعتی که بعد از گذشته چهار دهه از آغاز به کارش هنوز نمی داند که «سازنده» است یا «مونتاژکار»؟! صنعتی که هنوز به شناخت درستی از مشتری و مخاطبان خود نرسیده؛ صنعتی که دو غول بزرگ آن، برای پرداخت بدهی های خود دست به دامان وام های چند صد میلیون تومانی می شوند و صنعتی که بعد از گذشت 10 سال از تولید نخستین محصول به اصطلاح «ملی»اش، قیمت آن را همزمان با افزایش قیمت ارز بالا می برد!
شاید در میان فاکتورهای اثرگذار در موفقیت محصولات داخلی (که نام بردن و تعریف سهم هر یک از آنها در این معادله، از حوصله این نوشتار خارج است)، فاکتور «مهندسی ارزش» را می توان از مظلوم ترین عناصری نام برد که در سال های اخیر همواره زیر سایه سنگین شعار زدگی پنهان شده است.
آیا به راستی صنعت خودروسازی به نقطه ای رسیده که بتواند در این آشفته بازار تحریم و گرانی های روزافزون وظیفه خود را به درستی بر دوش بکشد؟! سهم مشتری ایرانی که در سال های اخیر به حداقل ها راضی بوده در این آشفته بازار چیست؟! آیا وقتی پژو 206 هاچ بک تیپ 2 با درصد بالای «داخلی سازی شده» قیمت بالای 34 میلویم تومانی می یابد و تندر 90 که زمانی قرار بود جایگزین پیکان شود قیمت 45 میلیون تومانی یافته یا حتی پرایدی که نزدیک دو دهه است که بخشی از تاریخ و فرهنگ ترافیک کشور شده قیمت 20 میلیونی می یابد، می توان به دنبال خودرویی به صرفه بود؟!
شاید برای انتخاب بهتر نیاز باشد که تعاریفی چون «ارزش در مقابل پول پرداختی» و یا «به صرفه بودن» عوض شوند تا آنکه کف مبلغ پرداختی برای خرید محصول مطلوب افزایش یابد اما در بازارهای جهانی خبری از این آشفتگی و سردرگمی در تعاریف نیست. آنجا حساب و کتاب خاص خود را دارد و «خودرو اقتصادی» در قالب مشخصی از مهندسی ارزش تعریف شده. خودرویی با حداقل نرم های ایمنی، سطح تجهیزات استاندارد و البته برچسب قیمت مشخص؛ قیمتی که در بدترین حالت ممکن نباید از مرز 20 هزار دلار تجاوز کند و عموما رنج قیمتی زیر 20 هزار دلار را شامل می شود.
به تازگی موسسه کیفیت سنجی بزرگراه های آمریکا فهرستی از بهترین و قابل اعتمادترین خودروهای زیر 20 هزار دلاری سال را منتشر کرده که محصولات مطرحی را شامل می شود؛ خودروهایی که در پس قیمت نسبتا ارزان، حرف های بسیاری برای گفتن دارند.
فورد ماستانگ
