صدای اقتصاد، در گزارشی به مقایسه قیمت خودروهای وارداتی در ایران با نرخ اولیه خودروها در کشور مبداء دارد پرداخته است. نگاهی به نرخ خودروهای وارداتی پیش از ورود به گمرک و پس از ورود به بازار نشان می دهد که نرخ خودروها پس از ورود به بازار ایران تا حدود ۳ برابر ارزش واقعی افزایش می یابد. این گزارش در جدولی قیمت چند خودرو وارداتی در گمرک و پس از آن در بازار و نمایندگی ر اآورده که میزان اختلاف قیمت در کشور مبداء و بازار ایران را نشان می دهد.
مامورین با دختر اشتباه گرفتنش به بازداشتگاه بردنش بعد اونجا مشخص شد که پسر بوده
یکی از مشهورترین عکاسان مستند در قرن بیستم "بروس دیویدسن" در سال‌های قبل از انقلاب به ایران سفر می‌کند و ضمن عکاسی از خانواده شاه و دربار عکس هایی نیز از زندگی مردم به ثبت می رساند.
بروس دیویدسن امریکایی یکی از مهمترین عکسان قرن بیستم به شمار می رود که به خاطر عکاسی مستند و اجتماعی شناخته شده است. بروس عکاسی حرفه ای را پس از اتمام دوران خدمت سربازی خود در سال 1957 وقتی24 سال داشت آغاز کرد. او از 10 سالگی شیفته عکاسی بود و به شکل آماتور از طبیعت عکاسی می‌کرد و چندی بعد اولین جایزه هنری خود را با عکاسی از یک جغد از مدرسه عالی "کداک" دریافت کرد.
او پس از پایان تحصیلات ابتدایی در موسسه فناوری "روچستر" به یادگیری فنون عکاسی حرفه ای پرداخت و از سوی مجله لایف به عنوان عکاس استخدام شد.
نام بروس پس از عکاسی از جنبش اجتماعی امریکا در سال 1963 و نمایش عکس هایش در موزه هنر مدرن نیویورک بر سر زبان ها افتاد. او پیش از این تاریخ به پیشنهاد یکی از مهمترین عکاسان خبری آن زمان هنری کارتیه برسون که تاثیر بیاری نیز بر او گذاشته بود به عضویت آژانس عکس مگنوم نیز درآمده بود.
پروژه اصلی بروس از ابتدای عکاسی حرفه ای موضوعات اجتماعی و مستند بود و در این کار لحن و زاویه دید او که تحت تاثیر کارتیه برسون دانسته می‌شود موفقیت آثارش را دو چندان می کرد. دیودیسن در سال 2004 جایزه عکاسی مستند "لوسی" و نیز در سال 2007 مدال طلای یک عمر دستاورد هنری را از مرکز هنرهای ملی دریافت کرده است.
اما آنچه در میان آثار این عکاس مستند جالب توجه است مجموعه عکس هایش از ایران پیش از انقلاب است؛ این عکس ها که تعدادی از آن دربار و خانواده محمدرضا پهلوی و تعدادی دیگر زندگی مردم را نشان می‌دهد در سفری که او در سال 1964 میلادی یعنی سال 1343 شمسی داشته عکاسی شده اند. گرچه قاعدتا بروس در سفر به ایران بیشتر از این تعداد عکس گرفته اما همین 13 عکسی که از این سفر قابل دسترسی است به جهت زیبایی بصری و ارزش تاریخی قابل توجه است. گفتنی است هیچیک از عکس ها جز اینکه در ایران گرفته شده است توضیح دیگری ندارد.
شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن که شامگاه ۲۳ اردیبهشت با نمایش فیلم «سربلند» به کارگردانی امانوئل برکو کارش را آغاز کرده بود، شامگاه 2 خرداد ماه با معرفی برگزیدگانش و با اهدای نخل طلا به فیلم «دیپان» ساخته ژاک اودیار، کارگردان سرشناس فرانسوی به کار خود پایان داد.
«ناهید» ساخته آیدا پناهنده، تنها نماینده سینمای ایران در کن ۶۸ به طور مشترک با فیلم «ماسان» ساخته نراج قیوان، کارگردان هندی جایزه «آینده روشن» بخش نوعی نگاه جشنواره فیلم کن را به دست آورد.
این جشنواره که هرساله تعداد زیادی از علاقمندان سینما را به جنوب فرانسه می‌کشاند، یکی از مهمترین رویداد سینمایی سال محسوب می‌شود، شهری که گفته می‌شود،فقط در زمان برگزاری جشنواره کن به قولی زنده است و میزبان گردشگران مختلف از نقاط مختلف دنیاست.
مسعود مهرابی روزنامه‌نگار و صاحب امتیاز مجله فیلم سال‌ها پیش در سیاحتنامه‌ی جشنواره‌های جهانی فیلم با نام «پشت دیوار رویا» در بخشی از یادداشتش که به روزهای پایانی جشنواره‌ی کن مربوط می‌شود، اینگونه نوشته است:
«انگار خاک مرده پاشیده‌اند. بولوار کوروازت سنگین و خسته آرمیده است. سوت و کور. نه کسی می‌آید نه کسی می‌رود. از آن موج مواج جمعیت پرشور و اشتیاق – شیدا و سرگشته- خبری نیست. از آن مرد که چون تندیسی مرمرین – سراپا سفید- ساعت‌ها بی‌حرکت می‌ایستاد و رهگذران را مجذوب خود می کرد، از آن نوازنده‌ای که با ویلنسل‌اش غمگین می‌نواخت، از پیکر تراش پیری که با چشمانی کم سو، صبح علی الطلوع شروع می‌کرد و تا غروب آفتاب از تکه‌ای چوب زمخت، مجسمه‌ای زیبا و با احساس خلق می‌کرد،از گدای سالخورده و محجوبی که سر در گریبان داشت و بر تکه‌ای کاغذ نوشته بود «مرا در شادی‌های خود شریک کنید» و عابران به جای شادی، خرده سکه در برابرش می نهادند، از بساط خنزرپنزر سیاه پوستی که از بطن فقر و فلاکت قبیله‌ای در آفریقا به ساحل یکی از اشرافی‌ترین شهرهای دنیا پرتاب شده بود، خبری نیست.
سوت و کور. از خیل فیلم‌برداران شبکه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای که چون پروانه گرد بازیگران و کارگردان‌های مشهور می‌گشتند و از هر لحظه‌شان فیلم و خبر به سراسر جهان می فرستادند، از نویسندگان و منتقدان شیفته و خوره فیلم که از میان جمعیت انبوه باشتاب راه باز می‌کردند،تنه می‌زدند و می‌خوردند تا خود را از فیلمی به فیلم دیگر برسانند، خبری نیست. انگار قطره آبی بر زمین تفته و تشنه فرو افتاده است.
دوازده روز گذشته است. جشنواره به پایان رسیده و حالا به سان آرامش پس ازتوفان، نسیم ملایم، شاخه نخل‌های بالا بلند بولوار کوروازت را نوازش می‌دهد. سنگفرش کنار ساحل را می‌روبد. در بسته‌های رنگارنگ نشریه‌های رها شده بر سنگ فرش‌ها می‌پیچد و روزنامه‌ها و مجله‌ها را ورق می‌زند. نوشته‌ها و عکس‌های لیبراسیون، فیگارو، لوموند، اسکرین، ورایتی، مووینگ پیکچرز، بیزینس، استودیو، کایه دوسینما، فیلم... از میان صفحه‌ها سر می‌خورند و بر زمین پراکنده می‌شوند. نسیم، تکه فیلمی را- همچون دنباله رها شده یک بادبادک – آرام با خود می‌برد. تکه فیلم لابه لای ردیف نخل‌ها پیچ و تاب می‌خورد و خیابان را طی می‌کند و بالا می‌رود. بالاتر از پنجره‌های سفید و زیبای هتل کارلتون. بالاتر از کاخ عظیم جشنواره، لابه لای ابرها، رها در پهنه آسمان لاجوردی. رها.
این جا کن است. شهری بر ساحل دریای مدیترانه، شهر سینما، شهر جشنواره، شهر شادی و غم، شهر ثروت و فقر، شهر سکوت و هیاهو و شهر گفت وگوی واقعیت و رویا.»
بدن ما دستگاه شگفت‌انگیز و کارآمدی دارد به نام سیستم ایمنی که با قوت، ما را از شر ارگانیسم‌های بیماری‌زا حفظ می‌کند. به این دستگاه بسیار موثر باید اعتماد کرد اما رعایت برخی نکات ساده، هم کار این دستگاه محترم را کم می‌کند هم خطر اینکه ناگهان زیر فشار کار از پا در بیاید، کمتر می‌شود.
آنچه در زیر می‌آید نباید باعث نگرانی شود، فقط باید شما را هوشیارتر کند. تقریبا در تمام این موارد به زحمت و هزینه بیشتری احتیاج نیست، فقط به آگاهی نیاز است. اگر به پول دست زده‌اید بلافاصله با همان دست غذا نخورید. اگر از آسانسور استفاده کرده‌اید بلافاصله چشمتان را نمالید و یک توصیه بسیار ساده، دستتان را زیاد بشویید بخصوص در اماکن عمومی. دیگر اینکه همراه داشتن ژل‌های ضدعفونی دست (البته نوع استاندارد) در بسیاری موارد مفید است.
و نکته اصلی اینکه توالت آلوده‌ترین جا یا چیز در خانه نیست:
موبایل و تبلت
ما خیلی عادت نداریم موبایل یا تبلت را تمیز کنیم، بعضی‌ها اصلا این کار را نمی‌کنند. اما تحقیقات نشان می‌دهند میزان باکتری (بخصوص استافیلوکوک) روی موبایل ده برابر و روی تبلت ۳۰ برابر توالت است. البته خیلی از ما وقتی دستشویی می‌رویم تلفن هوشمند یا تبلت را هم با خود می‌بریم. در بریتانیا که ۷۵ درصد مردم این کار را می‌کنند.
کی‌برد
کی‌برد (صفحه کلید) کامپیوتر را افراد مختلفی در ساعت‌های طولانی استفاده می‌کنند بخصوص در محل کار. شکاف‌های بین کلیدها هم محل مناسبی برای خرده‌های مواد غذایی است بخصوص آنکه بسیاری جلوی کامپیوتر غذا می‌خورند. تحقیقی که در یکی از دفاتر کار در لندن انجام شده نشان می‌دهد کی‌بردها حداقل پنج بار آلوده‌تر از توالت هستند. تحقیق دیگری که در سال ۲۰۰۸ در آمریکا انجام شد این میزان را ۴۰۰ برابر نشان داد. قبل از شروع به کار با کامپیوتر بخصوص در اداره، کی‌برد و موس را تمیز کنید. کی‌برد یکی از مهمترین راه‌های انتقال بیماری در محل کار است.
نگاهی به برخی از مهمترین استارتآپهای این روزها بیندازیم.
Hungryroot ؛ تبدیل سبزیجات به یک بشقاب پاستا
معرفی : Ben McKean که پیش از این یکی از مدیران شرکت Groupon بوده Hungryroot را با هدف ارائه یک بشقاب پاستای سبزیجات راهاندازی کرده است. غذاهای ارائه شده توسط این استارتآپ ۸۰ درصد سبزیجات و ۲۰ درصد پروتئین است. (نودلها هم از سبزیجات تهیه می‌شوند) این استارتآپ در ماه نخست راهاندازی خود ۱۰هزار غذا فروخته است.
سرمایهگذاری : ۲ میلیون دلار توسط Lerer Hippeau Ventures, Crosslink Capital, Brooklyn Bridge Ventures, KarpReilly
سایت : www.hungryroot.com
حتما نام لامبورگینی را شنیده اید. این کمپانی مفهوم های جدیدی را وارد دنیای خودروسازی کرده است. کلاس ساخت خودرو و کلاس طراحی این کمپانی یک کلاس مجزا از دیگر خودرو سازان است.
علی شکوری -حتما نام لامبورگینی را شنیده اید. این کمپانی مفهوم های جدیدی را وارد دنیای خودروسازی کرده است. کلاس ساخت خودرو و کلاس طراحی این کمپانی یک کلاس مجزا از دیگر خودرو سازان است.
اکنون این کمپانی، مفهومی جدید در طریقه تحویل خودرو به مشتری را ارائه کرده و خودرو را در یک جعبه به صاحب آن تحویل می دهد. در این خبر می خواهیم آنباکس لامبورگینی Reventon را در لاس وگاس به شما نشان دهیم. این لامبورگینی که یک سوپرخودرو در کلاس خودش به حساب می آید، قیمتی برابر 1.5 میلیون دلار دارد. تاکنون تنها 21 عدد از این ماشین تولید شده است.
با هم آنباکس این خودروی زیبا و سرکش را ببینیم.
در قلب این مجتمع، مجسمه «پیر خرد» با ارتفاعی بیش از ٢٠ متر قرار گرفته که نمادی از حکمای خطه خراسان است و دستار و لباسش، برگرفته از پوشش خراسان قدیم. مجسمه پیر خرد، یادآور مفهوم «انسان کامل» است و در کف یکی از دست‌هایش شمعی قرار گرفته که نشان نور هدایت است.
بازدیدکنندگان از طریق پلکانی روی دست راست مجسمه سوار می شوند و این سازه عظیم سنگی، آرام‌آرام شروع به حرکت می‌کند و آن‌ها را از طریق دریچه‌ای بزرگ به داخل مجسمه می‌برد.
در داخل مجسمه، بازدیدکنندگان از طریق دالانی به سوی یک گالری رهنمون می‌شوند که با آثار فرهنگی تزئین شده و نمایشگاهی خاطره‌انگیز را ایجاد کرده است. پس از عبور از آن فضاست که افراد وارد رستوران می‌شوند و از زیبایی‌ها و جذابیت‌هایش لذت می‌برند.
بازدیدکنندگان می‌توانند پس از صرف غذا به همراه خانواده به «عکاسخانه» مجتمع آرمان بروند. در عکاسخانه آرمان معماری سبک‌های مختلف زندگی سنتی در شهرهای ایران بازسازی شده است و این امکان را فراهم آورده تا در کنار خانه‌هایی با معماری قدیم یزد، کاشان، مشهد، اصفهان و ... عکس بگیرند و خاطره بسازند.
مجتمع آرمان روز دهم خردادماه در خیابان نواب شهر مشهد افتتاح خواهد شد.
