دیدار ظریف و کری در ژنو +تصاویر

وزرای خارجه ایران و آمریکا برای دومین بار پس از بیانیه لوزان و در راستای رفع اختلافات بر سر راه نگارش پیش‌نویس (برجام) در شهر ژنو به گفت‌وگو نشستند.

محمدجواد ظریف و جان کری وزرای خارجه ایران و آمریکا برای دومین بار پس از بیانیه لوزان و در راستای رفع اختلافات بر سر راه نگارش پیش‌نویس برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در هتل اینترکنتیننتال شهر ژنو به گفت‌وگو نشستند.

یکی از کارشناسان تیم مذاکره کننده کشورمان در این باره عنوان کرد: بررسی دلایل کندی تدوین متن توافق نهایی، هدف اصلی نشست دو جانبه وزرای خارجه ایران و آمریکا در ژنو است.

این کارشناس با بیان اینکه کندی تدوین متن توافق، نیاز به این نشست داشت افزود: شاید با حضور مذاکره کنندگان و وزرا به توان برخی موانع را برطرف کرد و به تدوین متن سرعت داد.

به گزارش فارس، در این نشست سید عباس عراقچی و مجید تخت روانچی معاونانظ ظریف، وندی شرمن معاون جان کری و هلگا اشمیت معاون فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا نیز حضور دارند.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فارس، این دومین دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکا پس از 9 روز رایزنی هسته‌ای در لوزان و دستیابی به راه‌حل‌هایی برای دستیابی به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) است.

وزرای خارجه ایران و آمریکا در حاشیه کنفرانس بازنگری معاهده NPT در نیویورک و در محل اقامت ظریف (اقامتگاه سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل) به گفت‌وگو پرداخته بودند.

این کارشناس تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران در پاسخ به این سؤال که چرا بالاترین مقام فنی آمریکا ارنست مونیز در مذاکرات حضور یافته است گفت: ما پیش از این به طرف آمریکایی اعلام کرده بودیم که علی اکبر صالحی به دلیل کسالت نمی‌تواند در مذاکرات دو جانبه ژنو حضور یابد.

این کارشناس افزود: با توضیحاتی که داده‌ایم وزیر انرژی آمریکا در مذاکرات حضور یافته است و ما آماده‌ایم اگر ارنست مونیز مطلبی برای ارائه دارد، بشنویم.

پس از آنکه وزرای خارجه ایران و 6 کشور (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان) به همراه کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی وقت اتحادیه اروپا در سوم آذر ماه 1392 پس از چند روز رایزنی در شهر ژنو به توافقی تحت عنوان «برنامه اقدام مشترک» در خصوص حل موضوع هسته‌ای ایران دست یافتند و این توافق در سی ‌ام دی ماه همان سال وارد مرحله اجرا شد، انجام مذاکرات به منظور حصول توافق جامع از اواخر بهمن ماه در شهر وین آغاز و پس از آن چندین دور رایزنی برگزار شد که 28 تیر ماه 1393 این توافقنامه به مدت 4 ماه تا سوم آذر ماه 1393 تمدید شد.

شاسی‌بلند لامبورگینی را ببینید +تصاویر

شرکت لامبورگینی بالاخره برنامه تولید شاسی بلند خود را اعلام کرد. لامبورگینی اوروس سال 2018 به بازار خواهد آمد.

شرکت لامبورگینی ایتالیا، اعلام کرد تا سال 2018 شاسی بلند خود را به بازار عرضه خواهد کرد.

این شاسی بلند موسوم به لامبورگینی اوروس، اولین بار در نمایشگاه خودروی پکن در سال 2012 به علاقمندان خودروهای لامبورگینی معرفی شد، اما طی روزهای گذشته این شرکت ایتالیایی برنامه خود برای تولید این مدل خودرو طی سال های آینده را ارائه داده است.

ورود این خودرو پس از سال ها لامبورگینی را به عرصه خودروهای شاسی بلند باز خواهد گرداند.

این شرکت خودروسازی اعلام کرده است که این مدل خودرو در سال 2018 به بازار عرضه خواهد شد اما هنوز قیمتی برای فروش اولیه آن اعلام نکرده است.

بر اساس پیش بینی ها قیمت این مدل لامبورگینی بیش از 200 هزار دلار برآورده شده است و بر اساس برخی گمانه زنی ها در حدود 240 هزار دلار به فروش خواهد رسید.

برج جایگزین برج های دوقلوی 11 سپتامبر+عکس

"مرکز تجارت جهانی یک" نامی است که بر ساختمان اصلی مجموعه جدید مرکز تجارت جهانی در نیویورک نهاده اند. هزینه ساخت این آسمان خراش 104 طبقه بالغ بر 3.8 میلیارد دلار و ساخت آن نیز 8 سال به طول انجامیده است.

گفتنی است ساختمان های قدیمی مرکز تجارت جهانی در منهتن نیویورک در حملات 11 سپتامبر سال 2001 ویران شدند، از این رو راه اندازی مجدد مرکز تجارت جهانی یک بسیار مورد توجه قرار گرفته است. 

در ادامه تصاویری از این مرکز که برای اولین بار درهای آن به روی عموم باز شده را شاهد خواهیم بود.

رونمایی بنز از شاهکار جدیدش +عکس

شرکت Brabus یک شرکت آلمانی معروف است که در زمینه تغییر اتومبیل‌های دیگر فعالیت می‌کند. این شرکت از اتومبیل مبتنی بر سدان S500 شرکت مرسدس-بنز، یعنی PowerXtra B50 Hybrid رونمایی کرد.

این سدان بنزینی-الکتریکی دارای یک واحد کنترل موتور جدید است که تنظیمات تزریق و احتراق سوخت را اصلاح می‌کند. این اتومبیل از یک توربو شارژر تغییریافته برخوردار است که قدرت را افزایش می‌دهد. در نتیجه موتور V6 ۳٫۰ لیتری S500 حدود ۳۸۵ اسب بخار توان و ۴۰۵ پوند بر فوت گشتاور دارد.

با2میلیون‌دلارچه‌خانه‌هایی‌می‌توان‌خرید؟+تصاویر

تابه‌حال از خود پرسیده‌اید که اگر دو میلیون دلار پول داشتم چه می‌خریدم؟ بسته به محلی که این پول را هزینه کنید، دو میلیون دلار بودجه خرید یک خانه مجلل یا یک آپارتمان یک خوابه در یکی از شهرهای بزرگ دنیا است.

اگر دو میلیون دلار پول داشتید، آنقدر خوش‌شانس هستید تا در یکی از شهرهای زیبای دنیا خانه‌ای را خریداری کنید، اما اگر شما هم مثل ما از این پول‌ها ندارید، توجه شما را به خواندن این گزارش به نقل از بخش‌مالی سی‌ان‌ان و لذت بردن از آن جلب می‌کنیم. به‌قول معروف: «وصف العیش، نصف‌العیش»!

  منهتن
قیمت: یک میلیون و 995 هزار دلار
تعداد اتاق‌خواب/سرویس بهداشتی: 1-1.5
متراژ: 103 متر

در منطقه منهتن نیویورک که به گران بودن مشهور است، دو میلیون دلار هم رقم قابل توجهی برای خانه دار شدن محسوب نمی‌شود. در سه‌ماهه نخست سال جاری میلادی، میانگین قیمت یک آپارتمان در منهتن، به 995 هزار دلار افزایش یافته که این رقم، طی 6 سال اخیر، بالاترین قیمت خانه به حساب می‌آید. بنابراین، با بودجه دو میلیون دلاری در منهتن، تنها می‌توان یک آپارتمان 103 متری، با قیمت متری بیش از 1800 دلار خریداری کرد.

قیمت خودروهای خارجی قبل از ورود به ایران چقدر است؟ +جدول

صدای اقتصاد، در گزارشی به مقایسه قیمت خودروهای وارداتی در ایران با نرخ اولیه خودروها در کشور مبداء دارد پرداخته است. نگاهی به نرخ خودروهای وارداتی پیش از ورود به گمرک و پس از ورود به بازار نشان می دهد که نرخ خودروها پس از ورود به بازار ایران تا حدود ۳ برابر ارزش واقعی افزایش می یابد. این گزارش در جدولی قیمت چند خودرو وارداتی در گمرک و پس از آن در بازار و نمایندگی ر اآورده که میزان اختلاف قیمت در کشور مبداء و بازار ایران را نشان می دهد.

عکس پسر دختر نمای آبادانی در فرودگاه شیراز

مامورین با دختر اشتباه گرفتنش به بازداشتگاه بردنش بعد اونجا مشخص شد که پسر بوده

 

منبع: برترین ها

عکاس آمریکایی و ایران قبل از انقلاب +عکس

یکی از مشهورترین عکاسان مستند در قرن بیستم "بروس دیویدسن" در سال‌های قبل از انقلاب به ایران سفر می‌کند و ضمن عکاسی از خانواده شاه و دربار عکس هایی نیز از زندگی مردم به ثبت می رساند.

 بروس دیویدسن امریکایی یکی از مهمترین عکسان قرن بیستم به شمار می رود که به خاطر عکاسی مستند و اجتماعی شناخته شده است. بروس عکاسی حرفه ای را پس از اتمام دوران خدمت سربازی خود در سال 1957 وقتی24 سال داشت آغاز کرد. او از 10 سالگی شیفته عکاسی بود و به شکل آماتور از طبیعت عکاسی می‌کرد و چندی بعد اولین جایزه هنری خود را با عکاسی از یک جغد از مدرسه عالی "کداک" دریافت کرد.

او پس از پایان تحصیلات ابتدایی در موسسه فناوری "روچستر" به یادگیری فنون عکاسی حرفه ای پرداخت و از سوی مجله لایف به عنوان عکاس استخدام شد. 

نام بروس پس از عکاسی از جنبش اجتماعی امریکا در سال 1963 و نمایش عکس هایش در موزه هنر مدرن نیویورک بر سر زبان ها افتاد. او پیش از این تاریخ به پیشنهاد یکی از مهمترین عکاسان خبری آن زمان هنری کارتیه برسون که تاثیر بیاری نیز بر او گذاشته بود به عضویت آژانس عکس مگنوم نیز درآمده بود.

پروژه اصلی بروس از ابتدای عکاسی حرفه ای موضوعات اجتماعی و مستند بود و در این کار لحن و زاویه دید او که تحت تاثیر کارتیه برسون دانسته می‌شود موفقیت آثارش را دو چندان می کرد. دیودیسن در سال 2004 جایزه عکاسی مستند "لوسی" و نیز در سال 2007 مدال طلای یک عمر دستاورد هنری را از مرکز هنرهای ملی دریافت کرده است.

اما آنچه در میان آثار این عکاس مستند جالب توجه است مجموعه عکس هایش از ایران پیش از انقلاب است؛ این عکس ها که تعدادی از آن دربار و خانواده محمدرضا پهلوی و تعدادی دیگر زندگی مردم را نشان می‌دهد در سفری که او در سال 1964 میلادی یعنی سال 1343 شمسی داشته عکاسی شده اند. گرچه قاعدتا بروس در سفر به ایران بیشتر از این تعداد عکس گرفته اما همین 13 عکسی که از این سفر قابل دسترسی است به جهت زیبایی بصری و ارزش تاریخی قابل توجه است. گفتنی است هیچیک از عکس ها جز اینکه در ایران گرفته شده است توضیح دیگری ندارد.

تانک T-90MS، روس ویرانگر

  T-90MS جدیدترین شاهکار شرکت تانکسازی معروف Uralvagonzavod است که نسخه ی تولیدی تانک آزمایشی ارتقا یافته ی T-90M بوده و نسبت به پدر خود ، T-90 (معروف به تانک پرنده) ارتقا قابل توجهی یافته است . این تانک اولین بار در سپتامبر 2011 در نمایشگاه نظامی روسیه رونمایی شد اما اطلاعات منتشره از آن محدود و در حد حدس و گمان بود . اما بار دیگر ، روسها جدیدترین اسباب بازی خود را به نمایشگاه Defexpo India 2012 در دهلی نو بردند تا افسانه ی ویرانی این بار بیشتر در معرض عموم قرار گیرد .

شهری که با سینما زنده است + تصاویر

شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن که شامگاه ۲۳ اردیبهشت با نمایش فیلم «سربلند» به کارگردانی امانوئل برکو کارش را آغاز کرده بود، شامگاه 2 خرداد ماه با معرفی برگزیدگانش و با اهدای نخل طلا به فیلم «دیپان» ساخته ژاک اودیار، کارگردان سرشناس فرانسوی به کار خود پایان داد.

«ناهید» ساخته آیدا پناهنده، تنها نماینده سینمای ایران در کن ۶۸ به طور مشترک با فیلم «ماسان» ساخته نراج قیوان، کارگردان هندی جایزه «آینده روشن» بخش نوعی نگاه جشنواره فیلم کن را به دست آورد.

 

این جشنواره که هرساله تعداد زیادی از علاقمندان سینما را به جنوب فرانسه می‌کشاند، یکی از مهمترین رویداد سینمایی سال محسوب می‌شود، شهری که گفته می‌شود،فقط در زمان برگزاری جشنواره کن به قولی زنده است و میزبان گردشگران مختلف از نقاط مختلف دنیاست.

مسعود مهرابی روزنامه‌نگار و صاحب امتیاز مجله فیلم سال‌ها پیش در سیاحتنامه‌ی جشنواره‌های جهانی فیلم با نام «پشت دیوار رویا» در بخشی از یادداشتش که به روزهای پایانی جشنواره‌ی کن مربوط می‌شود، اینگونه نوشته است:

«انگار خاک مرده پاشیده‌اند. بولوار کوروازت سنگین و خسته آرمیده است. سوت و کور. نه کسی می‌آید نه کسی می‌رود. از آن موج مواج جمعیت پرشور و اشتیاق – شیدا و سرگشته- خبری نیست. از آن مرد که چون تندیسی مرمرین – سراپا سفید- ساعت‌ها بی‌حرکت می‌ایستاد و رهگذران را مجذوب خود می کرد، از آن نوازنده‌ای که با ویلنسل‌اش غمگین می‌نواخت‌، از پیکر تراش پیری که با چشمانی کم سو‌، صبح علی الطلوع شروع می‌کرد و تا غروب آفتاب از تکه‌ای چوب زمخت‌، مجسمه‌ای زیبا و با احساس خلق می‌کرد،‌از گدای سالخورده و محجوبی که سر در گریبان داشت و بر تکه‌ای کاغذ نوشته بود «مرا در شادی‌های خود شریک کنید» و عابران به جای شادی‌، خرده سکه در برابرش می نهادند‌، از بساط خنزرپنزر سیاه پوستی که از بطن فقر و فلاکت قبیله‌ای در آفریقا به ساحل یکی از اشرافی‌ترین شهرهای دنیا پرتاب شده بود‌، خبری نیست. 

سوت و کور. از خیل فیلم‌برداران شبکه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای که چون پروانه گرد بازیگران و کارگردان‌های مشهور می‌گشتند و از هر لحظه‌شان فیلم و خبر به سراسر جهان می فرستادند‌، از نویسندگان و منتقدان شیفته و خوره فیلم که از میان جمعیت انبوه باشتاب راه باز می‌کردند،‌تنه می‌زدند و می‌خوردند تا خود را از فیلمی به فیلم دیگر برسانند، خبری نیست. انگار قطره آبی بر زمین تفته و تشنه فرو افتاده است.

 دوازده روز گذشته است. جشنواره به پایان رسیده و حالا به سان آرامش پس ازتوفان‌، نسیم ملایم‌، شاخه نخل‌های بالا بلند بولوار کوروازت را نوازش می‌دهد. سنگفرش کنار ساحل را می‌روبد. در بسته‌های رنگارنگ نشریه‌های رها شده بر سنگ فرش‌ها می‌پیچد و روزنامه‌ها و مجله‌ها را ورق می‌زند. نوشته‌ها و عکس‌های لیبراسیون‌، فیگارو‌، لوموند‌، اسکرین‌، ورایتی‌، مووینگ پیکچرز‌، بیزینس‌، استودیو‌، کایه دوسینما‌، فیلم... از میان صفحه‌ها سر می‌خورند و بر زمین پراکنده می‌شوند. نسیم‌، تکه فیلمی را- همچون دنباله رها شده یک بادبادک – آرام با خود می‌برد. تکه فیلم لابه لای ردیف نخل‌ها پیچ و تاب می‌خورد و خیابان را طی می‌کند و بالا می‌رود. بالاتر از پنجره‌های سفید و زیبای هتل کارلتون. بالاتر از کاخ عظیم جشنواره‌، لابه لای ابرها‌، رها در پهنه آسمان لاجوردی. رها.

این جا کن است. شهری بر ساحل دریای مدیترانه‌، شهر سینما‌، شهر جشنواره‌، شهر شادی و غم‌، شهر ثروت و فقر‌، شهر سکوت و هیاهو و شهر گفت وگوی واقعیت و رویا.»