سطح اقیانوس های جهانی با سرعت بی سابقه بالا آمده و نتایج تحقیقات اخیر دانشمندان دانشگاه هاروارد آمریکا نشان داده که در طول 25 سال اخیر دریا از خشکی 25 درصد بیشتر از فضایی گرفت که در 90 سال گذشته این کار را کرده بود. تا سال 2100 صعود سطح آب در سیاره ما می‌تواند به چند ده سانتی متر اضافی برسد که به معنای آن است که بزودی بسیاری جزایر و نواحی ساحلی ممکن است کاملاً زیر آب بروند.
سطح آب‌های اقیانوس آرام سریع‌تر از آنچه که انتظارش می رفت دارد بالا می آید. علت این فرایند انبساط آب بر اثر گرم شدن کره زمین و ذوب شدن شدید یخ های گروئنلند و جنوبگان غربی است. تاثیرگذاری فعالیت‌های انسان بر آب و هوا نیز این روند ها را اغوا می کند. آلکسی کاکورین رئیس برمانه علمی «اقلیم و انرژتیک» وابسته به صندوق جهانی حیات وحش در این خصوص چنین گفت:
این همان حقیقتی است که دانشمندان انستیتو روسی اقیانوس شناسی آکادمی علوم این کشور به آن اشاره می کنند. سرعت بالا آمدن سطح آب افزایش یافته. در نتیجه تا آخر قرن 21 سطح اقیانوس ها تقریباً به میزان یک متر مرتفع خواهد شد و در قرن 22 اگر انسان تأثیر خود بر آب و هوا را به حد اقل برساند این صعود مساوی رقم بسیار پایین و یا سه متر بوده و اگر این فعالیت‌ها ادامه یابد بعید نیست که در آینده نسبتاً دور صعود آب از 5 تا 10 متر باشد.
البته همه به گونه منفاوتی شاهد این تغییرات خواهند گردید. بر اثر آب شدن یخ ها فشارش بر صفحه های زمینساخت ضعیف‌تر شده و آن‌ها به حرکت در می‌آیند و به این خاطر یک تعداد از نواحی زیر آب رفته و دیگران بالاتر از سطح دریا قرار می گیرند. حتی الان شاهد بالا آمدن اسلو نروژ و پایین رفتن هلسینکی فنلاند هستیم. کاکورین در ادامه اظهار کرد:
فرایند بالا آمدن بطور منظم جریان نخواهد داشت. این روند در حوزه های گرمسیر نسبت به مناطق شمالی اثرات بیشتری خواهد داشت. این جریان برای جزایر گرمسیر و نواحی پستی مانند بنگلادش و شانگهای و در چشم انداز برای سن پترزبورگ و ونیز مساله ای بسیار جدی خواهد بود.
بشریت حتی در آخر قرن 20 جویای این معضل شد. در سال 1997 پروتکل کیوتو – ضمیمه کنوانسیون سازمان ملل متحد در باره تغییر آب و هوا پذیرفته شد که کشور های پیشرفته و در حال رشد را موظف کرده که صدور گاز های گلخانه ای را کاهش دهند. این سند از بسیاری لحاظ بحث انگیز موجب تاثیرگذاری مثبت بر اقلیم نشد ولی باز هم تمامی کشور ها را مجبور کرد که آن‌ها در این باره تعمق کنند که برای اینکه نقشه جغرافیایی زمین بشکل کنونی باقی بمانند می‌توانند چکار کنند. ولی الان برای تفکر هیچ وقت باقی نمانده است. حتی اگر بشریت تاثیرگذاری منفی به آب و هوا را بشدت کاهش دهد باز هم برخی نواحی هست که آن‌ها را ممکن نیست از محو شدن نجات داد. آلکسی کاکورین رئیس برنامه «اقلیم و انرژتیک» وابسته به صندوق جهانی حیات وحش که این را گفته تأکید کرد:
وقتی ما در باره اقیانوس ها صحبت می‌کنیم باید بدانیم که روند های جاری در آنجا خیلی کند و با اینرسی است. حتی اگر فردا بشریت کل انرژتیک را به انرژتیک قابل بازیافت و اتمی بدون صدور گاز های گلخانه ای تبدیل کند این فراید ها باز هم حدود 30 سال ادامه خواهد یافت. یعنی قشر فوقانی اقیانوس ها از روی اینرسی باز هم گرم خواهد شد. از این رو وقوع حوادث پیشبینی شده تا اواسط قرن 21 اجتناب‌ناپذیر است. متأسفانه باید اعتراف کرد که جزایر مالدیو محکوم به محو شدن و نجاتش میسر نیست. سرنوشت بقیه سرزمین ها هنوز به اعمال انسان بستگی دارد.
در 2015 همه کشور ها باید وظایفی را مشخص کنند که آماده اند برای کاهش صدور گاز های گلخانه ای آن‌ها را عهده دار شوند. این وظایف شامل پیمان بین‌المللی جدیدی خواهد شد که جایگزین پادمان کیوتو خواهد گردید. گفتنی است که تا به حال کل کنفرانس های بین‌المللی در باره آب و هوا بدون نتیجه پایان یافتند.
خواندن کامل متن: http://persian.ruvr.ru/2015_01_18/282203855/
